• do wykonywania zapytań do bazy danych;
• do pobierania danych z bazy danych;
• do dodawania rekordów do bazy danych;
• do zaktualizowania rekordów w bazie danych;
• do usunięcia rekordów z bazy danych;
• do tworzenia nowych baz danych;
• do tworzenia nowych tabel w bazie danych;
• do tworzenia widoków w bazie danych;
• do wykonywania złożonych operacji w bazie danych.

• Data definition language (DDL);
• Data manipulation language (DML);
• Data control language (DCL).

• wstawaienie danych do bazy danych;
• pobieranie danych z bazy danych;
• aktualizowanie danych w bazie danych;
• usuwanie danych z bazy danych.

• GRANT: przyznanie konkretnemu użytkownikowi możliwość wykonywania określonych zadań;
• REVOKE: unieważnienie poprzednio odmówionego lub przyznanego uprawnienia.

Tabela to zestaw uporządkowanych danych. Ma kolumny i wiersze. Kolumny można zakwalifikować jako pionowe, wiersze są poziome.

Tabela zawiera określoną liczbę kolumn zwanych polami ale może mieć dowolną liczbę wierszy, które znane są jako rekordy.

Klucz unikalny jednoznaczenie identyfikuje każdy rekord w bazie danych. Zapewnia to niepowtarzalność kolumny lub zestawu kolumn.

Warto wiedzieć jaka jest różnica pomiędzy kluczem unikalnym a kluczem głównym. Klucz podstawowy zawiera wartość unikalną ale jego wartość nie może być NULL. Klucz unikalny również przechowuje wartość unikalną ale może mieć jedno pole o wartości NULL.

Baza danych jest zorganizowaną formą danych. Dzięki temu dostęp do danych, manipulacja, pobieranie, przechowywanie oraz zarządzanie danymi jest łatwe i uporządkowane.

Baza danych jest również uporządkowaną formą danych. Dzięki tak ustrukturyzowanemu formatowi możesz łatwo uzyskać dostęp do danych.

• DBMS - Hierarchiczne bazy danych;
• RDBMS - Relacyjne bazy danych;
• Sieciowe bazy danych;
• Obiektowe bazy danych.

DBMS to skrót podchodzący od Database Management System. Jest to system używany do kontroli tworzenia, utrzymywania oraz używania bazy danych. Można go porównać do menadżera plików, który zarządza danymi w bazie danych, zamiast zapisywania ich w systemach plików.

System zarządzania bazami danych to interfejs między bazą danych a użytkownikiem. Ułatwia pobieranie danych i dostęp do nich.

System zarządzania bazami danych to oprogramowanie, które zapewnia nam możliwość wykonywania operacji takich jak tworzenie, utrzymywanie czy wykorzystywanie danych z bazy danych za pomocą prostego zapytania.

Bez systemu zarządzania bazami danych byłoby znaczeniej trudniej uzyskać dostęp do danych z bazy danych.

Normalizacja jest używana do minimalizowania nadmiarowości (redundancja) i zależności poprzez odpowiednie organizowanie pól i tabel bazy danych.

Istnieją pewne zasady normalizacji baz danych, które znane są powszechnie jako postaci normalne:

• Pierwsza postać normalna (1NF);
• Druga postać normalna (2NF);
• Trzecia postać normalna (3NF);
• Postać normalna Boyce’a-Codd’a (BCNF lub 3.5NF).

• Występowanie w bazie danych zbędnych terminów, które powodują marnowanie miejsca na dysku;
• Ze względu na powtarzalność określeń (terminy, które mogą być zdefiniowane w osobnej tabeli) mogą wystąpić niespójności związane z identyfikatorami. Poszczególne zmiany zostaną wprowadzone w tych samych lub innych tabelach co doprowadzi do niespójności danych a w efekcie do naruszenia właściwości ACID - zbiór właściwości gwarantujących poprawne przetwarzanie transakcji w bazie danych.

• operatory arytmetyczne – dodawanie (+), odejmowanie (-), mnożenie (*), dzielenie (/), etc.;
• operatory logiczne – ALL, AND, ANY, ISNULL, EXISTS, BETWEEN, IN, LIKE, NOT, OR, UNIQUE;
• operatory porówniania - =,! =, <>, <,>, <=,> =,! <,!>.

Indkesy pozwalają na zmniejszenie ‘kosztu’ generowanego zapytania ponieważ taki wysoki ‘koszt’ prowadzi do spadku wydajności wykonywanej kwerendy. Służą do zwiększenia wydajności i umożlwiają szybsze pobranie rekordów z tabeli. Indeksowanie zmniejsza liczbę stron danych przez które musi przejść kwerenda, aby znaleźć tę właściwą. Indeks ma również swoją unikalną wartość co oznacza, że nie może zostać zduplikowana.

Indeks tworzy pozycję dla każdej wartości dzięki czemu pobieranie danych będzie szybsze. Warto prześledzić prosty przykład:
Książka zawiera w sobie informacje dotyczące każdego kraju. Naszym obiektem zainteresowania jest tylko Japonia. Zdecydowanie łatwiej przejść do spisu treści i odszukać (indeks) tego kraju niż przechodzić przez wszystkie pozostałe strony.

• indeks unikalny;
• indeks klastrowany;
• indeks nieklastrowany;
• indeks bitmapowy;
• indeks normalny;
• indeks złożony;
• indeks B-drzewo;
• indeks funkcjonalny.

SQL to język używany do komunikacji z relacyjną bazą dabych. Zapewnia sposób manipulowania i tworzenia bazy danych. PL/SQL to dialekt języka SQL, który służy do zwiększenia możliwości SQL. Został opracowany przez Oracle Corporation na początku lat 90-tych. Dodaje on proceduralne cechy języków programowania w SQL.

W SQL wykonywana jest pojedyczna kwerenda(w tym samym momencie), podczas gdy w PL/SQL cały blok kody jest wykonywany natychmiast.

SQL jest źródłem danych, które będziemy wyświetlać, podczas gdy PL/SQL zapewnia platformę, która jest zdolna wyświetlić te dane.

Instrukcja SQL może być osadzona w PL/SQL - odwrotne połączenie nie zadziała ponieważ SQL nie obsługuje żadnego języka programowania i słów kluczownych.

1. Jedna tabela może mieć tylko jeden indeks klastrowany oraz wiele indeksów nieklastrowanych.
2. Indeks klastrowany określa sposób fizycznego przechowywania danych w tabeli. Indeksy są przechowywane w klastrze, powiązane dane są przechowywane razem – wyszukiwanie danych staje się proste.
3. Indeksy klastrowane przechowują informację o danych oraz same dane, podczas gdy indeks nieklastrowany przechowuje tylko informacje a następnie odsyła do danych przechowywanych w danych klastrowanych.
4. Odczyt z indeksu klastrowanego jest znacznie szybszy niż odczyt z indeksu nieklastrowanego z tej samej tabeli.
5. Klastrowany indeks sortuje i zapisuje dane danego wiersza w tabeli lub widoku na podstawie zawartości ich klucza, podczas gdy indeks nieklastrowany ma strukturę oddzieloną od wiersza.

JOIN'y są używane do łączenia lub pobierania danych z dwóch tabel. Najczęściej używane połączenia to:

• Theta Join;
• Natural Join;
• Equijoin.

• Right outer join
• Left outer join
• Full outer join

• Wyzwalacz pozwala na wykonanie partii kodu SQL, gdy dochodzi do uruchomienia polecenia wstawiania, aktualizacji lub usuwania na konkretnej tabeli bazy danych. Jest to zbiór działań wykonywanych po dokonaniu jednej z powyższych operacji;
• Wyzwalacz jest aktywowany, gdy powyższe polecenia przekazywane są do systemu.
• Wyzwalacze są szczególnym typem procedur składowanych, które są zdefiniowane do automatycznego wykonywania po określonym działaniu;
• Wyzwalacze są generowane za pomocą instrukcji CREATE TRIGGER.

Operator BETWEEN służy do wyświetlania wartości na podstawie zdefiniowanego zakresu. Wartości mogą być liczbami, cyframi, tekstem oraz datami. Operator ten zwraca nam listę wszystkich wartości pomiędzy.

Operator IN służy do sprawdzenia wartości zawartych w określonym zbiorze. Jest używany, gdy mamy do wyboru więcej niż jedną wartość.

• ograniczenia na poziomie kolumny;
• ograniczenia na poziomie tabeli.

SELECT * FROM Employess WHERE EmpName like ‘A%’

SELECT TOP 1 salary   
FROM (  
SELECT TOP 3 salary  
FROM employee_table  
ORDER BY salary DESC ) AS emp  
ORDER BY salary ASC;   

• DELETE jest poleceniem DML;
• W poleceniu DELETE możemy użyć WHERE;
• DELETE jest używane do usunięcia wiersza z tabeli;
• DELETE jest poleceniem wolniejszym niż TRUNCATE;
• Po użyciu polecenia DELETE możemy przywrócić date (ROLLBACK).

• TRUNCATE jest poleceniem DDL;
• wraz z poleceniem TRUNCATE nie może zostać użyta klauzula WHERE
• instrukcja TRUNCATE służy do usunięcia wszystkich wierszy z tabeli;
• instrukcja TRUNCATE jest szybsza niż DELETE;
• Po użyciu polecenia TRUNCATE nie ma możliwości przywrócenia danych.

• read uncommitted: jedna transakcja może odczytywać wiersze, na których wykonują się inne transkacje – jest to najniższy poziom izolacji;
• read comitted: tylko wiersze zapisane mogą zostać odczytane;
• repeatable read: transakcja nie może odczytywać ani zapisywać zmian na wierszach, które są odczytywane lub zapisywane w innej transakcji;
• serializable: wynik współbieżnie realizowanych transakcji muszę być identyczne z wynikami tych samych zapytań realizowanych szeregowo – jest to pełna izolacja.

• aby wykonać obliczenia na danych;
• aby zmodyfikować poszczególne elementy danych;
• aby manipulować rezultatem;
• aby odpowiednio sformatować daty i liczby;
• aby przekonwertować typy danych

• LOWER: konwertuje znaki na małe litery;
• UPPER: konwertuje znaki na duże litery;
• INITCAP: konwertuje pierwsze znaki każdego kolejnego wyrazu na duże litery.

• CONCAT: łącznie dwóch lub większej ilości wartości;
• SUBSTR: wyodrębnianie ciągu o określonej długości;
• LENGTH: zwracanie długości łańcucha znaków;
• INSTR: zwrócenie dokładnej pozycji danego znaku;
• LPAD: dopełnienie łańcucha znaków określonym ciągiem znaków od lewej strony;
• RPAD: dopełnienie łańcucha znaków określonym ciągiem znaków od prawej strony;
• TRIM: usunięcie zdefiniowanych znaków od początku, od końca lub od początku i końca łańcucha znaków;
• REPLACE: zamiana określonej sekwencji znaków na inną sekwencję znaków.

Funkcja NVL() służy do konwersji wartości NULL na inną wartość. Jest ona używana przez Oracle, funkcja nie istnieje w SQL i MySQL.

Zamiast funkcji NVL() w MySQL możemy znaleźć IFNULL(). Z kolei w SQL Server mamy do dyspozycji funkcję ISNULL().

COALESCE(par1, par2, .... parn)